Hobbelend langs de Mount St Helens en Mount Reinier

Na onrustige nacht, (trein die eerst fluitsignalen geeft en dan 150 wagons al dreunend op 5 m afstand langs rijdt, en dat om 4 uur snachts) vroeg op en om 8.30 al op weg. Kilometers maken. Eerst Hood River, mooi plaatsje even doorheen gereden, toen Bonneville. Daar is een dam in de Columbia Rivier gemaakt, uitermate interessant. Na controle door militairen, waarbij na enkele vragen ook de onderkant van de camper met een grote spiegel werd bekeken, mochten we de dam op. Heel bijzonder. Er is een groot visitor center, verschillende etages. Daar hebben we flink wat tijd voor genomen. Vistrap bekeken in de kelder, kan je de zalmen zien zwemmen tegen de stroom in en lamprei die zich vastzuigen  aan de ramen. Buiten de zalmen zien springen de waterval op. Film bekeken.

En weer op weg, stukje terugrijden, daar is een bijzondere brug over de Columbia River: Bridge of the Gods, ijzeren constructie, nu naar de Mount St Helens, 2950 m  maar na de vulkanische explosie van 1980 nog maar 2550 m hoog. De Mount St Helens is zijn hoed verloren!  Zeer slechte weg, veel opdooi gaten en scheuren, deels opgelapt, veel weg verzakkingen, kanten die afbrokkelen. Gelukkig een heel stille route waardoor ik van de linkerkant naar de rechterkant kon sturen, langzaam rijdend en dat niet een halfuurtje, maar uren! De hobbels waren soms zo gemeen dat we van de stoel afkwamen☹️ En in de kleding kast was de kleding van de roe. Puinhoop op alle fronten, schoot ook niet op. Maar schitterend mooi! Om naar het uitkijk punt te gaan moesten we een zijweg in, 22 mijl en weer terug. Besloten om dat niet te doen ivm de tijd, 2 uur zou dat minstens duren. Helaas. we hebben de krater goed gezien in de verte. Bij het 1e dorpje, Randle getankt, er was een restaurant die om 4 uur openging, dus ff wachten en goed gegeten. Helaas wordt hier alles gefrituurd, maar de kip en uien ringen waren heerlijk. Met volle maag lekker nog een stuk rijden, op naar de volgende berg, de Mount Rainier, 4392 m hoog en dat betekent ook veel klimmen en dalen , de Chinook pas over waarbij we vandaag 3x bij de sneeuw grens kwamen, er liggen hier en daar nog flinke pakken sneeuw langs de kant. Weer hobbelend en botsend langs zeer hoge dennenbomen gingen we verder, af en toe zag je een glimp van Mount Rainier, ook deze route was prachtig. Toen campground zoeken, de 1e erg somber tussen die grote dennen, geen zon meer, 18.00 u, ik wilde nog wel door vanwege de lange afstand die we nog moeten rijden. 2e erg vol, hutje mutje, weer door. Was erg eigenwijs op dat moment, en bij het volgende dorp gevraagd aan 2 dames, camping? Nee helaas, in volgende dorp, highway op, veel bebouwing langs de weg maar geen camping, gegoocheld en uiteindelijk in Yakima 1 gevonden, 20.30uur 😨🥹 zucht Wel lekker opgeschoten 425 km. Nu kunnen we het wat rustiger aandoen. Verloren tijd ingehaald.