Lange, lange vlucht

Nadat Bob mij op Schiphol afgezet had🙏👍😃heb ik mij gemeld bij rolstoel vervoer, die einden lopen op Schiphol vind mijn heup niet leuk. Werd naar een lounge gebracht en daar moest ik om 11 uur weer terugkomen, nu kon ik dus rustig ontbijten. Heerlijk sashimi genomen met wit vloeibaar ernaast! 
als 1e het vliegtuig in, volle bak, naast mij kwam een Poolse vrouw en een Nederlands meisje zitten. Na eerst wat spelletjes op het scherm gemaakt te hebben, maar daar krijg je een lamme arm van, de iPad gepakt en aan het lijntje gelegd. Maar opladen ho maar. Dus gedurende vlucht heb ik hem leeg gespeeld. Eten, gehaktballetjes, en daarna een flinke tuk gemaakt. Helaas muziek luisteren met mijn koptelefoon lukte ook niet. Spelen dan maar weer en weer een tukje. Het schoot niet op. Als lunch 2 boterhammen smaakloos. Dan maar e reader pakken en aan nieuw boek beginnen, gelukkig spannend. Ontbijt was weer zeer smakelijk panini kaas en een soort macaroni salade, en dessert. En toen…..kwam er eindelijk een eind aan de vlucht, 17.00 uur, redelijk gebroken stapte ik uit, wilde wel een stukje lopen en heb de rolstoel genegeerd die klaar stond voor mij. Klein vliegveld. Koffer duurde lang en naar buiten, 26 gr nog net wat daglicht. Groep verzamelde zich bij Leo een aardige gids, inwoner van dit land, Weer wachten op de bus, en daar kwam een oud vehikel aan, koffers moesten op het dak gehesen, Leo kreeg hulp van 1 van de gasten en ging het wat sneller. Bus met oude stoelen😰. Op naar San José , 30 minuten rijden, hotel downtown, kamers op 2e en 3 e verdieping, geen lift. Leo kwam kijken waar ik heen moest en ruilde direct met zijn kamer beneden, erg aardig. Heb ook meteen overlegd dat ik zaterdag mijn 80e wilde vieren met de groep. Gaat gebeuren. Zeer eenvoudige kale kamer met 2 losse Spartaanse bedden, geen stoel. Ik weet niet of dit een gidse kamer is. Douche nog met een gordijn😂. Het was inmiddels 20.00 uur. Even wat uitpakken en gaan slapen, dat viel op dat harde bed niet mee, veel draaien en om 4 uur maar opgestaan. Mijn ogen wilden nog wel maar mijn heupen niet meer. Om 8 uur ontbijt en dan de stad in. Zal wel zien! Taxi’s zat.