Afzien, maar ook blij. Hoge stappen gauw thuis, maar niet heus!

Op naar het Parque Nacional Rincon de la Vieja een half uur rijden vanaf de lodge. Ik had aan Leo gevraagd of ik het kon lopen, ja zij hij, het is omhoog en omlaag maar we doen het heel langzaam. In het begin prachtig betonnen pad, prima toen kwamen de trappen, hele hoge stappen omhoog en daarna weer omlaag. Lastig, maar ok. Vrij snel bood Ambroos mij aan om mijn rugzak over te nemen, regenjack, parapluie, water en mijn handtasje was niet zwaar, maar toch…Oerwoud, hoge bomen, ceder, maar ook de verwoestende ficus die bomen wurgen. Aapjes spelend hoog in de bomen, prachtige glas vlinders zo doorschijnend als Tiffany glas. Maar ik kwam voor de vulkanische verschijnselen zoals pruttelende modderpoelen, rotte eieren luchten, zwavelhoudende bronnen, kokende aarde. 4 jaar geleden kon ik het park niet vinden, dus herkansing.  En het duurde en het duurde, hoge stappen op en het betonnen pad was veranderd in een rotsachtig pad met grote keien en boomwortels, bomen die er over heen hingen, dus echt oerwoud. Kreeg steeds vaker een arm voor de hoge stappen, allerliefst.! Kilometer na kilometer en toen waren de pruttelpotjes er ineens. Prachtig! Groots! De moeite waard! Kokend water, modderpoeltjes, geel water wisselden zich af. Maar toen kwam nog de rest van de tocht, kalere vlakte met inmiddels brandende zon, we gingen met regen weg, dus zonnehoed lag nog in de koffer. Snel doorlopen naar schaduw, zitten uit hijgen, de groep was inmiddels ver weg en Irma en Leo ondersteunden me zoveel mogelijk. Maar ik moest door. Steeds vaker even zitten op een kei of hangen tegen een kabel alsof ik een bokser was die uitgevloerd in de touwen hing. En weer paar honderd meter door. Pad werd weer beter en ineens kwamen 2 man mij met een rolstoel tegemoet 😆😆😆😆hoe blij was ik! ik zei tegen Erwin en Ron geef me maar een vrijzetter en heuvelafwaarts ging het met een topsnelheid! 5,9 km in totaal gelopen. Afgeluizigd moe, gesloopt🥶. Maar ….Ik heb het gedaaaaaan😆 
2 uur later dan gepland door naar Monteverde, 4 uur rijden, maar eerst lunch, ik was te moe om te lopen, heb in supermarkt broodje genomen en weer terug naar de bus. Mooie bergtocht, maar inmiddels donker, over een zeer slechte weg met giga kuilen met water gevuld dus met een slakkengang naar boven, regen erbij, viel niet mee voor de chauffeur. Toen we eindelijk bij het hotel aankwamen 7 uur ipv 4 uur, kreeg hij een spontaan applaus. Prachtige grote kamer, zie iedereen langskomen. Leo kwam vragen of ik nog eten wilde, nee te moe, drinken? Ja vraag maar bij de bar om een fles wijn, heb nog nootjes en bananenchips. Nee dat was zonde van het geld, hij ging naar de supermarkt om wijn en water te kopen. En bracht het heel lief naar mijn kamer, bij de bar haalde hij een mooi glas en een kurkentrekker. En heerlijk boek uitgelezen, uitgebreid gebeld met broer en schoonzus en naar bed.

Het is hier koud, nu 4 uur smiddags zie ik nauwelijks verder dan het hotel, dichte mist en zo ging het de hele dag. Na het ontbijt heb ik de ondergoed was gedaan en spelletjes op iPad. Groep is Zipline en skywalk aan het doen, ik dus niet. Nog steeds erg moe, even 2 meter buiten de deur gelopen en toen om 10.30 weer gaan slapen, 3 uur lang en nu gaat het wel weer. Straks met taxi naar kikkertuin, night walk, en eten. Alles per taxi. Morgen weer een vrije dag, jammer hier in het koudere regenwoud, geen buitenzitjes, geen zwembad.